บทที่ 344

แต่เสิ่นอวิ๋นอู้กลับนึกออกเพียงเล็กน้อยเท่านั้น พอพยายามจะคิดให้ลึกลงไป สมองของเธอก็จะมึนงงไปหมด นึกอะไรไม่ออกเลย

เธอนั่งเหม่ออยู่ข้างเตียงเป็นเวลานาน แต่ก็ยังคงมีเพียงภาพนั้นภาพเดียว

เมื่อเห็นว่าข้างนอกสว่างแล้ว เสิ่นอวิ๋นอู้จึงต้องล้มเลิกความคิดแล้วลุกขึ้น

พอเธอออกจากห้อง ก็เจอเจ้าตัวเล็กสองคนที่แ...